Turkish - English
Definition of (kanıt in Turkish English dictionary
- kanıt
- evidence
There was no evidence against him found at the scene.
-Olay yerinde bulunduğuna dair ona karşı herhangi bir kanıt yoktu.
The lawyer brought up new evidence.
-Avukat yeni bir kanıt gündeme getirdi.
- kanıt
- proof
We have specific proof of your innocence.
-Bizim masumiyetinle ilgili belirli bir kanıtımız var.
They found no such proof.
-Onlar böyle bir kanıt bulmadılar.
- belirgin kanıt
- extreme manifestation
- fiziksel kanıt
- (Ticaret) physical evidence
- kanıt olarak göstermek
- allege
- kuvvetli (kanıt)
- strong
- belgelenmiş kanıt
- documentary evidence
- ek kanıt
- supporting evidence
- geçerli kanıt
- (Ticaret) valid arguments
- güçlü kanıt
- (Kanun) hard evidence
- ikinci derecede kanıt
- circumstantial evidence
- ikinci derecede kanıt
- (Konuşma Dili,Kanun) indirect evidence
- ikna edici kanıt
- (Pisikoloji, Ruhbilim) cogent evidence
- kanıt
- evidence, proof
- kanıt
- convincing proof
- kanıt
- log. premise
- kanıt
- demonstration
- kanıt
- confirmation
- kanıt
- supporting document
- kanıt
- averment
- kanıt
- case
The police have uncovered new evidence related to the case.
-Polis davayla ilgili yeni kanıtlar ortaya çıkarmıştır.
- kanıt
- evidence, proof delil
- kanıt
- argument
He presented an argument for the war.
-Savaş için bir kanıt sundu.
- kanıt göstermek
- to adduce
- kanıt isteyen
- from Missouri
- kanıt listesi
- proof list
- kanıt niteliğinde söz
- the operative word
- kanıt olma
- attestation
- kanıt olmak
- be a record of
- kanıt oluşturan
- probative
- kanıt rakamı
- proof figure
- kanıt türünden
- argumentative
- kesin kanıt
- (Ticaret) positive proof
- kesin kanıt
- conclusive evidence
- kuvvetlendirici kanıt
- cumulative evidence
- kısmi kanıt
- semiproof
- olumsuz kanıt
- negative evidence
- sözlü kanıt
- parol evidence
- yazılı kanıt
- written evidence
- yeterli kanıt
- satisfactory evidence
- yeterli kanıt
- direct evidence
- önemli kanıt
- cogent evidence
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of (kanıt in Turkish Turkish dictionary
- KANIT
- (Osmanlı Dönemi) Ümidi tamamen sönmüş. Ye'se düşmüş, ümitsiz, kederli, hüzünl
- kanıt
- Anlaşmazlık konusu olan şeyde, yargıcın kanılarını oluşturan şey
- kanıt
- Sonurguya ulaşan bir uslamlamanın dayandığı gerçek, delil
- kanıt
- Bir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanı verici belge, delil: "Kanıtı gazetenin ikinci sayfasındaki damızlık haberiydi."- Ç. Altan
- kanıt
- Kanı verici öge; anlaşmazlık konusu olan şeyde, yargıcın kanılarını oluşturan şey
- kanıt
- Gerekli ve zorunlu sonuca ulaşan bir muhakemenin dayandığı gerçek
- kanıt
- Bir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanı verici belge, delil
Related Terms
(kanıt
Hyphenation
(ka·nıtResimler
History
Favorites