Turkish - Turkish
Definition of şai̇be in Turkish Turkish dictionary
- (Hukuk) Leke, bulaşık, kusur,kötü iz, kötü izlenim
- (Osmanlı Dönemi) Kusur. Noksan. Hata. Eksiklik
- (Osmanlı Dönemi) Süprüntü. Pislik
- (Osmanlı Dönemi) Leke, kir
- şaibe
- "- E
- şaibe
- Kir, leke
- şaibe
- Art düşünce
- şaibe
- Eksiklik, kusur, ayıp
- şaibe
- Bir şeyden kalan kötü iz
- şaibe
- Hile. Eksiklik, kusur, ayıp: "Bizim efendinin indinde bundan büyük şaibe olamaz
- şaibe
- Kir