Turkish - Turkish
Definition of âmi̇l in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Arzusu, isteği olan
- (Hukuk) Neden, faktör, etken, etmen
- (Osmanlı Dönemi) Vâli. *Gr: İraba te'sir eden yüz şeyden altmışı. Yalnız ismi mecrur yapanlar yirmi adettir
- (Osmanlı Dönemi) Vergi tahsiline memur kimse
- (Osmanlı Dönemi) Yapan. İşleyen. *Sebep
- (Osmanlı Dönemi) Mütevelli
- amil
- Etken, etmen, sebep, faktör: "Acaba bu cereyan ne gibi tarihî amillerin tesiriyle doğdu."- F. Köprülü
- amil
- Etken, yapan
- amil
- Etken, etmen, sebep, faktör