displeased

listen to the pronunciation of displeased
İngilizce - Türkçe
dargın

Tom Mary'nin dargın olduğunu düşündü. - Tom thought Mary was displeased.

Tom dargın görünüyor. - Tom looks displeased.

gücenmiş
kırgın

Tom Mary'nin kırgın olacağını söylüyor. - Tom thinks Mary will be displeased.

Tom'a ne kadar kırgın olduğumu söyle. - Tell Tom how displeased I am.

gücendir

O, kaynanasını gücendiren bir şey söylediği için için için pişman oldu. - She bitterly regretted having said something that displeased her mother-in-law.

{s} hoşnutsuz

Tom Mary'nin hoşnutsuz olmadığını söyledi. - Tom said Mary wasn't displeased.

Tom hoşnutsuz görünüyor. - Tom seems displeased.

{s} memnuniyetsiz

Ona ne kadar memnuniyetsiz olduğumu söyle. - Tell him how displeased I am.

Onlara ne kadar memnuniyetsiz olduğumu söyle. - Tell them how displeased I am.

bozuk çalmak
displeased at
e gücenmiş
displeased with
e gücenmiş
displeased at
(Fiili Deyim ) gayrimemnun , gücenmiş , kırılmış
displeased at
-e gücenmiş
displeased with
-e gücenmiş
be displeased
bozuk çalmak
displease
sinirlendirmek
displease
gücendirmek
to be displeased
bozuk çalmak
displease
gücendir

O, kaynanasını gücendiren bir şey söylediği için için için pişman oldu. - She bitterly regretted having said something that displeased her mother-in-law.

displease
kızdırmak
be displeased at
memnun olmamak
be displeased with
memnun olmamak
displease
{f} canını sıkmak
displease
{f} darıltmak
displease
{f} hoşuna gitmemek
displease
hoşnutsuz et
İngilizce - İngilizce
Simple past tense and past participle of displease
{s} annoyed; dissatisfied
past of displease
not pleased; experiencing or manifesting displeasure
If you are displeased with something, you are annoyed or rather angry about it. Businessmen are displeased with erratic economic policy-making. annoyed or not satisfied   pleased
displease
To fail to satisfy; to miss of
displease
To make not pleased; to excite a feeling of disapprobation or dislike in; to be disagreeable to; to offend; to vex; -- often followed by with or at. It usually expresses less than to anger, vex, irritate, or provoke
displease
{v} to offend, vex, provoke, disgust
displease
{f} annoy, irritate, anger, cause displeasure
displease
To give displeasure or offense
displease
To make not pleased; to excite a feeling of disapprobation or dislike in; to be disagreeable to; to offend; to vex; often followed by with or at
displease
It usually expresses less than to anger, vex, irritate, or provoke
displease
give displeasure to
displease
If something or someone displeases you, they make you annoyed or rather angry. Not wishing to displease her, he avoided answering the question
displeased