Türkisch - Englisch
Definition von nâmus im Türkisch Englisch wörterbuch
- honor
- rectitude
- good name
- decency
- honor, integrity, probity, uprightness
- (a woman's) virtue, honor (in sexual matters)
- virginity
- virtue
Layla's virtue was impregnable.
-Leyla'nın namusu ele geçirilemezdi.
Layla lost her virtue.
-Leyla namusunu kaybetti.
- honour; good name; rectitude; honesty
- purity
- honesty
- honour [Brit.]
- {i} honour
- pudicity
- namus cinayeti
- honour killing
- namus bekçisi
- (deyim) a mrs. grundy
- namus bekçisi
- a guard of honour
- namus belası the suffering one undergoes or the loss one sustains
- for the sake of one's honor or reputation
- namus borcu
- (Konuşma Dili) a debt of honour
- namus borcu
- debt of honor
- namus borcu
- honorary debt
- namus borcu
- debt of honour
- namus borcu görerek
- (Konuşma Dili) in honour bound
- namus borcu olarak
- (Konuşma Dili) in honour bound
- namus lekesi
- stigma
- namus lekesi
- brand
- namus meselesi
- affair of honor
- namus sözü
- word of honour
- namus sözü
- word of honor
- namus sözü
- (one's) word of honor, (one's) word
- ar namus tertemiz
- shameless, barefaced
- ar namus tertemiz
- utterly shameless (used sarcastically)
Relevante Übersetzungen
Türkisch - Türkisch
Definition von nâmus im Türkisch Türkisch wörterbuch
- (Osmanlı Dönemi) İrade-i İlâhiyenin tecellisi
- (Osmanlı Dönemi) Şeriat
- (Osmanlı Dönemi) Irz, iffet, edeb, hayâ
- (Osmanlı Dönemi) Hâzık
- (Osmanlı Dönemi) Nizam
- (Osmanlı Dönemi) Hayırlara ait gizli hâllerin hâmil ve vâkıfı olan. Bu mânada Cebrâil Aleyhisselâm'a ıtlak olunur. Sair melâikenin vâkıf olmadıkları vahyin sırlarına vakıf ve mahrem olması cihetiyle ona namus-u ekber denilmiştir
- (Osmanlı Dönemi) Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali kimseye denir
- (Osmanlı Dönemi) Melâike
- (Osmanlı Dönemi) Mahir
- (Osmanlı Dönemi) Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet
- (Osmanlı Dönemi) Av ve t
- Sililik, iffet
- Dürüstlük, doğruluk
- Bir toplum içinde ahlak kurallarına karşı beslenen bağlılık
- (Osmanlı Dönemi) kânun
- iffet
- (Osmanlı Dönemi) IRS
- namus davası
- Onur meselesi
- namus davası
- Namusuna dokunulan kişinin açtığı dava
- namus belası
- Namusunu ve halk arasındaki saygınlığını korumak için katlanılan sıkıntı
- namus sözü
- Namus ve onur üzerine verilen söz, şeref sözü
- ÂR Ü NAMUS
- (Osmanlı Dönemi) Utanma, haya ve namus