Türkisch - Türkisch
Definition von münki̇r im Türkisch Türkisch wörterbuch
- (Hukuk) İnkar eden, kabul etmeyen
- (Osmanlı Dönemi) (Nekr. den) İnkâr eden, kabul etmiyen, hakikatı tasdik etmiyen, dinsiz
- münkir
- inkar eden
- münkir
- Yoksayımcı
- münkir
- Tanrı'nın varlığına inanmayan
- münkir
- (Osmanlı Dönemi) inkâr eden, kabul etmeyen, inkârcı, görmezden gelen