Türkisch - Englisch
Definition von kefi̇l im Türkisch Englisch wörterbuch
- kefil
- guarantor
- kefil
- bondsman
- kefil
- guarantee
He guaranteed my debt.
-O, benim borcuma kefil oldu.
She guaranteed his debts.
-O onun borçlarına kefil oldu.
- kefil
- warranter
- kefil
- (Ticaret) bill of guarantee
- kefil
- (Ticaret) aval
- kefil
- indemnificator
- kefil
- (Ticaret) surety aval
- kefil
- (Ticaret) co-signer
- kefil
- (Ticaret) accessory obligator
- kefil
- bondslave
- kefil
- guaranty
- kefil
- surety
- kefil
- (kadın) bondswoman
- kefil
- bondman
- kefil
- bondwoman
- kefil
- guarantor, sponsor, surety
- kefil
- voucher
- kefil
- bail
Are you bailing on me?
-Bana kefil oluyor musun?
- kefil
- sponsor
- kefil olmak
- vouch
- kefil olmak
- (Ticaret) vouch for
- kefil olmak
- guarantor
- kefil olmak
- go bail for
- kefil olmak
- go bail
- kefil olmak
- (Ticaret) guaranty
- kefil olup hapisten çıkar
- (Kanun) bail out
- kefil olma
- sponsion
- kefil borçluluğu
- (Ticaret) secondary liability
- kefil bulmak
- find bail
- kefil gösterilmesi
- (Kanun) furnishing of guarantee
- kefil göstermek
- to give security
- kefil olan
- sponsorial
- kefil olma
- (Kanun) acceptance for honour
- kefil olmak
- sponsor
- kefil olmak
- go bail for smb
- kefil olmak
- guarantee
- kefil olmak
- warrant
- kefil olmak
- stand security
- kefil olmak
- to stand surety (for sb), to go bail (for sb), to stand bail (for sb), to guarantee
- kefil olmak
- stand security for smb
- kefil olmak
- answer
- kefil olmak
- to act as guarantor (for), stand surety (for); to go bond (for)
- kefil olmak
- answer for
- kefil olmak (sanığa)
- go/stand bail for
- kefil olmak (senet)
- give security for due payment
- kefil olunabilir
- bailable
- kefil olunan kimse
- warrantee
- kefil verilmesi
- (Kanun) furnishing of guarantee
- kefil
- (Kanun) caution
- kefil
- security
- kefil
- sponsorship
- kefil
- bailsman
- müteselsil kefil
- joint surety
- zincirleme kefil
- (Ticaret) joint surety
Relevante Übersetzungen
Türkisch - Türkisch
Definition von kefi̇l im Türkisch Türkisch wörterbuch
- (Osmanlı Dönemi) (Kefâlet. den) Birisinin bir borcu ifâsı lâzım gelirken, ifâ etmediği takdirde, o borcu ifâyı kendi üzerine alan kimse. Kefâlet eden kimse
- kefil
- Borcunu ödemeyenin veya verdiği sözü yerine getirmeyenin bütün sorumluluğunu üzerine alan kimse: "Her hâllerine ben kefilim diyordu."- H. R. Gürpınar
- kefil
- Borçlu borcunu ödemediğinde veya bir kimse verdiği sözü yerine getirmediğinde bütün sorumluluğu üzerine alan kimse
- kefil olmak
- Borçlu borcunu ödemediğinde veya bir kimse verdiği sözü yerine getirmediğinde bütün sorumluluğu üzerine almak
- Kefil
- (Osmanlı Dönemi) KABİL
- Kefil
- (Osmanlı Dönemi) HAMÎL
- Kefil
- (Hukuk) ZAİM
- Kefil
- (Osmanlı Dönemi) GARÎR
- Kefil
- ezin
- Kefil
- zamin
- müteselsil kefil
- Borcun yerine getirilmesinde aynen borçlu gibi borcun ödenmesini üstlenen kimse