impolite

listen to the pronunciation of impolite
Englisch - Türkisch
kaba

İnsanlara dik dik bakmak kabalıktır. - It's impolite to stare at people.

Hoşça kal dememesi kabalıktı. - It was impolite of him not to say goodbye.

inceliksiz
terbiyesiz

Öyle yapması terbiyesizlikti. - It was impolite of him to do so.

O terbiyesizce konuştu. - She spoke impolitely.

kaba bir şekilde
kabalık

Hoşça kal dememesi kabalıktı. - It was impolite of him not to say goodbye.

Onlar çok iyi tanımadıkları biriyle aynı fikirde olmamayı kabalık olarak düşünüyorlar. - They consider it impolite to disagree with someone they don't know very well.

{s} nezaketsiz
{s} incitici
impolitenessterbiyesizlik
nobran
impolite behavior
kabalık
impolite behavior
kaba davranış
impolitely
kaba bir şekilde
lacking good manners; impolite; ill-bred
görgü eksik, kaba, görgüsüz
not polite
kibar değil
impolitely
terbiyesizce

Tom terbiyesizce konuşur. - Tom spoke impolitely.

O terbiyesizce konuştu. - She spoke impolitely.

impolitely
kabaca
impolitely
edepsizce
impoliteness
{i} kabalık
impoliteness
{i} nezaketsizlik
impoliteness
{i} terbiyesizlik
Englisch - Englisch
Not polite; not of polished manners; wanting in good manners
{s} rude, discourteous, bad-mannered
not polite
If you say that someone is impolite, you mean that they are rather rude and do not have good manners. It is impolite to ask too many questions. polite. not polite = rude
Not polite; not of polished manners; wanting in good manners; discourteous; uncivil; rude
impolitely
In an impolite manner; uncivilly; rudely
ımpolite
{a} unpolite, uncivil, rude, rough
impolitely
in an impolite manner; "he treated her impolitely"
impolitely
rudely, discourteously, in an impolite manner
impolitely
in an impolite manner; "he treated her impolitely
impoliteness
The state of being impolite; incivility; rudeness
impoliteness
a discourteous manner that ignores accepted social usage
impoliteness
{i} rudeness, lack of courtesy
impolite
Favoriten