Türkisch - Türkisch
Definition von i̇tti̇ba' im Türkisch Türkisch wörterbuch
- (Osmanlı Dönemi) Tabi' olma. Arkasından gitme. İtaat etme. Tebaiyyet ve imtisal etme.(Mariz bir asrın, hasta bir unsurun, alil bir uzun reçetesi: İttiba-ı Kur'andır! M.)(Muhabbetullah, Sünnet-i Seniyyenin ittibaını istilzam edip intac ediyor. Ne mutlu o kimseye ki, Sünnet-i Seniyyeye ittibaından hissesi ziyade ola. Veyl o kimseye ki, Sünnet-i Seniyyeyi takdir etmeyip, bid'alara giriyor! L.)(Eğer Allah'a muhabbetiniz varsa, Habibullah'a ittiba' edilecek. İttiba' edilmezse, netice veriyor ki, Allah'a muhabbetiniz yoktur! L.)
- ittiba
- Uyma, tâbî olma, arkasından gitme
- ittibâ
- (Osmanlı Dönemi) uyma, tâbî olma, arkasından gitme
- İTTİBA
- (Hukuk) Uyma