emir.

Englisch - Türkisch

Definition von emir. im Englisch Türkisch wörterbuch

emirlik

Emirliklerin New York'tan Dubai'ye günlük beş uçuşu vardır. - Emirates has five daily flights from New York to Dubai.

Arap Birleşik Emirlikleri'ne gidecektim. - I was going to go to the United Arab Emirates.

emir

reis

(isim) emir

Türkisch - Türkisch

Definition von emir. im Türkisch Türkisch wörterbuch: Buyruk, komut, talimat. İstek: "İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu."- Y. K. Karaosmanoğlu
EMİR: (Osmanlı Dönemi) Bak: Emr
Emir: (Osmanlı Dönemi) DE'B
Emir: (Osmanlı Dönemi) HUTT
Emir: yumuş
Emir: (Osmanlı Dönemi) VASİYET
Emir: (Osmanlı Dönemi) VATAR
Emir: (Osmanlı Dönemi) BITRİK
emir: Niğde, Nevşehir yörelerinde yetişen ve nitelikli bir şarap veren beyaz üzüm cinsi
emir: Bir makamdan öbürüne geçerken görevliye verilen belge
emir: Bir cins üzüm
emir: Buyruk
emir: Araplarda ve daha başka Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı
emir: Beylerbeyi ve Tanzimat'tan sonra sivil paşalığın ilk derecesi
emir: Abbasi devletinde başkomutan
emir: Bazı müslüman ülkelerde devlet başkanı
emîr: (Osmanlı Dönemi) idâreci

Englisch - Englisch

Definition von emir. im Englisch Englisch wörterbuch: {i} Muslim ruler (i.e. prince, commander, etc.); {n} a Turkish prince, Vizer or Bashaw; amir; ameer; An Arabian military commander, independent chieftain, or ruler of a province; also, an honorary title given to the descendants of Mohammed, in the line of his daughter Fatima; among the Turks, likewise, a title of dignity, given to certain high officials; a prince, commander or other leader or ruler in an Islamic nation; prince or commander; A prince or governor of an Islamic territory; an independent ruler or chieftain (especially in Africa or Arabia); Arabic word meaning "commander" and used to refer to the virtually independent rulers of the conquered territories; An emir is a Muslim ruler. the Emir of Kuwait. a Muslim ruler, especially in Asia and parts of Africa (amir ). In the Muslim Middle East, a military commander, governor of a province, or high military official. The first leader to call himself emir was the second caliph, Umar ibn al-Khattab. The title was used by all his successors until the abolition of the caliphate in 1924. In the 10th century the commander of the caliph's armies at Baghdad held the title. It was later adopted by the rulers of independent states in central Asia, notably Bukhara and Afghanistan. The United Arab Emirates, despite their name, are all ruled by sheikhs; Arabic title (amir) for a military commander, governor or ruler

Türkisch - Englisch

Definition von emir. im Türkisch Englisch wörterbuch

orders

command

Your wish is my command. - İsteğin benim için emirdir.

When the captain commands, the crew must obey. - Kaptan emir verdiğinde, mürettebat uymalıdır.

(Hukuk) order

Tom refuses to take orders from Mary. - Tom Mary'den emirler almayı reddediyor.

We must execute his orders. - Onun emirlerini yerine getirmeliyiz.

I wish I had obeyed his directions. - Keşke onun emirlerine itaat etseydim.

Please follow the nurse's directions. - Lütfen hemşirenin emirlerine uyun.

{i} ordinance

I can't ignore my commanding officer's orders. - Benim komutanın emirlerini görmezden gelemiyorum.

imperatival

(Kanun) writ

smelly

(Kanun) impeditive

bid

He testified that the wire-tapping was carried out at the behest of his superiors. - O, Telefon dinlemesinin üstlerinin emirleri ile yürütüldüğü şeklinde ifade verdi.

(isim) Decree