Deutsch - Türkisch
Definition von der stachel im Deutsch Türkisch wörterbuch
- Stachel
- içine oturmak
- Stachel
- açı olmak
- Stachel
- acı olmak
- Stachel
- sızlatmak
- Stachel
- {'ştahıl} r diken; (böcek) iğne
- Stachel
- [der] diken; (böcek) iğne; toka dili; üvendire