cami̇

Türkisch - Türkisch

Definition von cami̇ im Türkisch Türkisch wörterbuch: (Osmanlı Dönemi) İslâm mâbedi. İbadet yeri olan bina; (Osmanlı Dönemi) Cem'etmiş, toplamış bulunan, hâvi ve muhit olan; (Hukuk) Cemeden, içine alan, içinde bulunduran, taşıyan, toplayan; (Osmanlı Dönemi) Ehl-i Hadis ıstılahınca da; Buhâri Hadis kitabları gibi, babların sekizini birden cem' eden büyük hadis kitablarına da Câmi denir veya Sünen ismi verilir; (Osmanlı Dönemi) Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtu Vesselâm bütün evvel ve âhir güzel isim ve ahlâkı kendisinde cem'ettiğinden dolayı ona verilen bir isimdir; (Osmanlı Dönemi) Cem'edici, toplayıcı, içine alan
cami: Müslümanların namaz kılmak için toplandıkları yer
cami: Müslümanların hep birlikte namaz kılmak için toplandıkları yer
cami: Cuma namazı kılınan mescid
cami: İçine alan, içinde bulunduran
CAMÎ: (Osmanlı Dönemi) (Molla Camî) Hi: 817-898 Büyük bir İslâm müellifidir. Asıl adı: Abdurrahman'dır. Yüze yakın eser vermiştir
cami: Toplayan, bir araya getiren
cami: Toplayan, bir araya getiren, bir arada bulunduran: "Umumi kütüphane, ilmin, edebiyatın her şubesine ait kitapları cami olmak lazım gelir."- Z. Gökalp
câmi: (Osmanlı Dönemi) pek çok mânâları ve hakîkatleri içinde toplayan, birçok şeyle alâkalı olan,toplayan ve ihtivâ eden
Cami: mescit
MEVLANA CAMİ: (Osmanlı Dönemi) Bak: Câmi
MOLLA CÂMİ: (Osmanlı Dönemi) Bak: Câmi
Mevlânâ Câmi: (Osmanlı Dönemi) (Molla Câmi) Hicri| 817- 898 tarihlerinde yaşamış büyük bir İslâm müellifidir. Asıl adı, Abddurrahman'dır. Yüze yakın eser vermiştir
selatin cami: Osmanlı padişahlarının veya eşlerinin yaptırdıkları cami