amir

Englisch - Türkisch

Definition von amir im Englisch Türkisch wörterbuch

{i} emir

(isim) emir

emir

emirlik

Emirliklerin New York'tan Dubai'ye günlük beş uçuşu vardır. - Emirates has five daily flights from New York to Dubai.

Arap Birleşik Emirlikleri'ne gidecektim. - I was going to go to the United Arab Emirates.

Türkisch - Türkisch

Definition von amir im Türkisch Türkisch wörterbuch: Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse; (Osmanlı Dönemi) büyük memur, emreden, iş gösteren; Buyuran, emreden (kimse); Buyuran, emreden kimse: "Akıl öğrettiğim herif şimdi bana amir oldu."- B. Felek; Satıcı veya ihracatçının gerekli belgeleri göstererek gönderdiği malların bedelini almak üzere bankaya başvuran kimse; Buyurucu
AMİR: (Osmanlı Dönemi) Devlete âit, mir
AMİR: (Hukuk) Emreden, buyuran
AMİR: (Osmanlı Dönemi) İmâr olunmuş
AMİR: (Osmanlı Dönemi) Mâmur eden, harâbelikten kurtaran, şenlendiren
ÂMİR: (Osmanlı Dönemi) (E) Büyük me'mur. Emreden, iş gösteren
ÂMİR: (Osmanlı Dönemi) Huk: Bir kimseyi öldürmek veya bir uzvunu kesmek ve sakatlamak tehdidiyle bir filli yapmaya veya yapmamaya zorlayan ve bu tehdidi yapmaya muktedir olan kimse. Bak: İhcâc
emir: Buyruk, komut, talimat. İstek: "İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu."- Y. K. Karaosmanoğlu
Amirler: ümera
EMİR: (Osmanlı Dönemi) Bak: Emr
Emir: (Osmanlı Dönemi) DE'B
Emir: (Osmanlı Dönemi) HUTT
Emir: yumuş
Emir: (Osmanlı Dönemi) VASİYET
Emir: (Osmanlı Dönemi) VATAR
Emir: (Osmanlı Dönemi) BITRİK
emir: Niğde, Nevşehir yörelerinde yetişen ve nitelikli bir şarap veren beyaz üzüm cinsi
emir: Bir makamdan öbürüne geçerken görevliye verilen belge
emir: Bir cins üzüm
emir: Buyruk
emir: Araplarda ve daha başka Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı
emir: Beylerbeyi ve Tanzimat'tan sonra sivil paşalığın ilk derecesi
emir: Abbasi devletinde başkomutan
emir: Bazı müslüman ülkelerde devlet başkanı
emîr: (Osmanlı Dönemi) idâreci

Englisch - Englisch

Definition von amir im Englisch Englisch wörterbuch: A high title of nobility or office, used in Arabic countries and in some Turkic states; One of the Mohammedan nobility of Afghanistan and Sindh; Strictly speaking, commander In Saudi Arabia, amir often means prince, but can mean governor of a province; an independent ruler or chieftain (especially in Africa or Arabia); Literally, commander In many of the Arab states of the gulf, amir often means ruler or prince; blue; {i} male first name; Leader or commander; Emir; {i} emir, Muslim ruler (i.e. prince, commander, etc.); title for a descendant of Muhammad prophet of Islam; One of the Mohammedan nobility of Afghanistan and Scinde; Same as Ameer
Amir Peretz: {i} (born 1952) Defense Minister of Israel and Deputy Prime Minister in the 31st Israeli Government, leader of the Israeli Labour Party, former chairman of the Israeli Histadrut federation
emir: {i} Muslim ruler (i.e. prince, commander, etc.)
emir: {n} a Turkish prince, Vizer or Bashaw
Emir: ameer
emir: An Arabian military commander, independent chieftain, or ruler of a province; also, an honorary title given to the descendants of Mohammed, in the line of his daughter Fatima; among the Turks, likewise, a title of dignity, given to certain high officials
emir: a prince, commander or other leader or ruler in an Islamic nation
emir: prince or commander
emir: A prince or governor of an Islamic territory
emir: an independent ruler or chieftain (especially in Africa or Arabia)
emir: Arabic word meaning "commander" and used to refer to the virtually independent rulers of the conquered territories
emir: An emir is a Muslim ruler. the Emir of Kuwait. a Muslim ruler, especially in Asia and parts of Africa (amir ). In the Muslim Middle East, a military commander, governor of a province, or high military official. The first leader to call himself emir was the second caliph, Umar ibn al-Khattab. The title was used by all his successors until the abolition of the caliphate in 1924. In the 10th century the commander of the caliph's armies at Baghdad held the title. It was later adopted by the rulers of independent states in central Asia, notably Bukhara and Afghanistan. The United Arab Emirates, despite their name, are all ruled by sheikhs
emir: Arabic title (amir) for a military commander, governor or ruler

Türkisch - Englisch

Definition von amir im Türkisch Englisch wörterbuch

superior

She told her superior what she thought. - O, amirine ne düşündüğünü söyledi.

I'll get permission from my superior. - Amirimden izin alacağım.

(Ticaret) principal

(Ticaret) curator

governor

(Ticaret) manager

superintendent

(Ticaret) task master

in command

(Kanun) impeditive

taskmaster

(Ticaret) business manager

overlord

superior, chief, governor; commanding, imperative

masterful

commanding, masterful

in charge

superior, chief; chief administrator; commander

My liege is a man of many talents. - Benim amirim birçok yetenekleri olan bir adam.

emir

command

You are here in order to fulfill my commands. - Sen benim emirlerimi yerine getirmek için buradasın.

Your wish is my command. - İsteğin benim için emirdir.

emir

(Hukuk) order

I have to obey his orders. - Ben onun emirlerine uymak zorundayım.

We must execute his orders. - Onun emirlerini yerine getirmeliyiz.

amir banka

(Ticaret) opening bank

amir dil

(Askeri) ruling language

I wish I had obeyed his directions. - Keşke onun emirlerine itaat etseydim.

Please follow the nurse's directions. - Lütfen hemşirenin emirlerine uyun.

{i} ordinance

(Askeri) superiors

Be respectful to your superiors, if you have any. - Eğer varsa amirlerine saygılı ol.

emir

commanding

I can't ignore my commanding officer's orders. - Benim komutanın emirlerini görmezden gelemiyorum.

(Kanun) writ

(Kanun) impeditive

bid

He testified that the wire-tapping was carried out at the behest of his superiors. - O, Telefon dinlemesinin üstlerinin emirleri ile yürütüldüğü şeklinde ifade verdi.

emir