تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية التركية القاموس.
- fight
- {f} kavga etmek
Seninle kavga etmek istemiyorum.
-I don't want to fight you.
Tom kavga etmek istemiyor.
-Tom doesn't want to fight.
- fight
- {f} savaşmak
Amerikalıların sadece savaşmak için herhangi bir arzusu yoktu.
-Americans simply had no desire to fight.
Bazıları savaşmak için isteksiz.
-Some were unwilling to fight.
- fight
- {i} dövüş
Senin ve benim dövüşmemiz gerektiği doğru mu?
-Is it right that you and I should fight?
Tom seninle dövüşmeyecek kadar akıllıdır.
-Tom knows better than to fight with you.
- fight
- {i} kavga
Kavga, birçok tutuklamalarla sonuçlandı.
-The fight resulted in several arrests.
Sınır kavgaları yaygındı.
-Border fights were common.
- fight
- {i} uğraşma
- fight
- döğüşmek
Sizinle döğüşmekten usandım.
-I'm tired of fighting with you.
İsyancı kuvvetler döğüşmek için hazırlandı.
-Rebel forces prepared to fight.
- fight
- uğraş
- fight
- boğuşmak
- fight
- savaş
Büyük bir savaşçı güç yayar. O ölümüne savaşmak zorunda değildir.
-A great warrior radiates strength. He doesn't have to fight to the death.
Amerikan Donanması savaşmaya hazırdı.
-The American Navy was ready to fight.
- fight
- tartışmak
- fight
- savaşım
Ben kendi savaşımı veriyorum.
-I fight my own battles.
- fight
- {f} (fought)
- fight
- {f} savaş vermek
- fight
- muharebe
- fight
- defetmek
- fight
- {f} uğraşmak
- fight
- fight it out mücadele yoluyla hesabını görmek
المصطلحات ذات الصلة
تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- fight