تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية التركية القاموس.
- fight
- {f} kavga etmek
Seninle kavga etmek istemiyorum.
-I don't want to fight you.
Tom kavga etmekten hoşlanmaz.
-Tom doesn't like fighting.
- fight
- {f} savaşmak
Düşmanla savaşmak için güçlerini birleştirdiler.
-They combined forces to fight the enemy.
Büyük bir savaşçı güç yayar. O ölümüne savaşmak zorunda değildir.
-A great warrior radiates strength. He doesn't have to fight to the death.
- fight
- {i} dövüş
Ortak düşmanı yenmek için birlikte dövüşmek zorunda olduklarını biliyorlardı.
-They knew they must fight together to defeat the common enemy.
Keşke onlar dövüşmeyi bıraksalar.
-I wish they would stop fighting.
- fight
- {i} kavga
Neden kavga ettiklerini bilmiyorum.
-I don't know why they are fighting.
Tom'u kışkırtan kavgaları durdurmalısın.
-You need to stop provoking fights with Tom.
- fight
- {i} uğraşma
- fight
- döğüşmek
Sizinle döğüşmekten usandım.
-I'm tired of fighting with you.
Döğüşmekten başka seçeneğimiz yoktu.
-We had no alternative but to fight.
- fight
- uğraş
- fight
- boğuşmak
- fight
- savaş
Amerikalıların sadece savaşmak için herhangi bir arzusu yoktu.
-Americans simply had no desire to fight.
Farragut, New Orleans'ı savaş olmadan ele geçirdi.
-Farragut captured New Orleans without a fight.
- fight
- tartışmak
- fight
- savaşım
Ben kendi savaşımı veriyorum.
-I fight my own battles.
- fight
- {f} (fought)
- fight
- {f} savaş vermek
- fight
- muharebe
- fight
- defetmek
- fight
- {f} uğraşmak
- fight
- fight it out mücadele yoluyla hesabını görmek
المصطلحات ذات الصلة
تعريف to engage in combat with; to oppose physically, to contest with في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- fight