الإنجليزية - التركية
تعريف to disown في الإنجليزية التركية القاموس.
- evlatlıktan reddetmek
- refuse
- reddetmek
Onun teklifini reddetmek zorunda kaldım.
-I had to refuse her offer.
Tom Mary'nin yardımını reddetmekle hata yaptı.
-Tom was wrong to refuse Mary's help.
- refuse
- geri çevirmek
- refuse
- {i} çöp
- refuse
- {f} kabul etmemek, reddetmek, geri çevirmek: He refused to see me. Beni görmeyi reddetti. The company refused our offer. Şirket teklifimizi
- disown
- tanımama
- disown
- inkar etme
- refuse
- refüze etmek
- disown
- tanıma
- disown
- tanımamak
- disown
- inkâr etmek
- disown
- sahip olduğunu reddetmek
- refuse
- kabul etmemek
- refuse
- reddet
Onun teklifini reddetti.
-She refused his proposal.
Doktorlar ikinci operasyonu uygulamayı reddettiler.
-Doctors refused to perform a second operation.
- refuse
- artık
Ben artık o kızla kazları gütmeyi reddediyorum.
-I refuse to herd geese any longer with that girl.
Artık sana itaat etmeyi reddediyorum.
-I refuse to obey you any longer.
- disown
- sahip çıkma
Tom'un babası ona sahip çıkmadı.
-Tom's father has disowned him.
- disown
- kabul etmemek
- disown
- {f} reddetmek
- disown
- {f} evlatlıktan reddetmek
- disown
- {f} sahip çıkmamak
- disown
- {f} yadsımak
- refuse
- {i} kırpıntı
- refuse
- (fiil) reddetmek, kabul etmemek, geri çevirmek, izin vermemek, ayak diremek, direnmek, karşı koymak, kaçınmak
- refuse
- süprüntü
- refuse
- {i} atık
- refuse
- {f} izin vermemek
- refuse
- {f} direnmek
- refuse
- istenmeyen
- refuse
- {f} karşı koymak
- refuse
- (Tıp) Vücuta giden gıda maddesinin sindirim sonucu geri kalan kısmı, dışarı atılan posa madde, artık madde
- refuse
- değersiz diye istenmeyen
المصطلحات ذات الصلة
الإنجليزية - الإنجليزية
تعريف to disown في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- refuse
- unown
Thine offspring, too, unown'd and wand'ring all --Charlotte Dacre.
- To refuse to own or to refuse to acknowledge one’s own
Lord Capulet and his wife threatened to disown their daughter Juliet if she didn't go through with marrying Count Paris.
- to refuse to acknowledge as one's own or as connected with oneself
- {v} not to own, to deny, to renounce
- If you disown someone or something, you say or show that you no longer want to have any connection with them or any responsibility for them. The man who murdered the girl is no son of mine. I disown him. to say that you no longer want to be connected with someone or something, especially a member of your family or something that you are responsible for
- {f} cut off (from an inheritance, family, etc.); repudiate, disavow, renounce
- To refuse to own or acknowledge as belonging to one's self; to disavow or deny, as connected with one's self personally; as, a parent can hardly disown his child; an author will sometimes disown his writings
- prevent deliberately (as by making a will) from inheriting
- To refuse to acknowledge or allow; to deny
to disown
الواصلة
to dis·ownالتركية النطق
tı dîsōnالنطق
/tə dəsˈōn/ /tə dɪsˈoʊn/
Resimler
السابق
المفضلات