التركية - التركية
تعريف mukaddeme في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) İlk söz. Başlangıç
- (Hukuk) Mukaddime
- (Osmanlı Dönemi) Man: İki kaziyeden ibaret olan sözün evvelki kaziyesi
- (Osmanlı Dönemi) Önde gelen. Medhal. Giriş
- bakınız: mukaddime
- (Osmanlı Dönemi) önsöz, giriş, ilk söz, başlangıç, önde gelen
- MUKADDEM
- (Osmanlı Dönemi) Küçükten büyüğe sunulan, takdim edilen
- MUKADDEM
- (Osmanlı Dönemi) Değerli, üstün
- MUKADDEM
- (Hukuk) Önce gelen, önce
- MUKADDEM
- (Osmanlı Dönemi) Zaman ve mekân cihetiyle daha evvel olan
- MUKADDEM
- (Osmanlı Dönemi) Askerin ön tarafına sevkedilen karakol
- mukaddem
- Öncül
- mukaddem
- Önce gelen, önceki