التركية - التركية
تعريف meş' في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) Toplamak, cem'etmek. Davar sağmak
- (Osmanlı Dönemi) Kesbetmek, kazanmak
- MEŞ'AB
- (Osmanlı Dönemi) Yol, tarik
- MEŞ'ALE
- (Osmanlı Dönemi) Aydınlatıcı âlet. Lâmba, kandil. Ucunda ateş yanan değnek
- MEŞ'ALKEŞ
- (Osmanlı Dönemi) f. Meş'aleci
- MEŞ'AR
- (Osmanlı Dönemi) Hacıların ziyaret ettikleri yerler
- MEŞ'AR
- (Osmanlı Dönemi) (C: Meşâır) Bilecek yer.Hasse. Duygu
- MEŞ'EME
- (Osmanlı Dönemi) Sol taraf. Sol
- MEŞ'EME
- (Osmanlı Dönemi) Kötü. Uğursuz
- MEŞ'UM
- (Osmanlı Dönemi) Kötü. Uğursuz. Bedbaht
- MEŞ'UMÂNE
- (Osmanlı Dönemi) f. Kötü bir şekilde. Bedbahtcasına
- MEŞ'UN
- (Osmanlı Dönemi) Dağınık saç
- MEŞ'UR
- (Osmanlı Dönemi) Şuurlu. Kendini bilen
- MEŞ'UR
- (Osmanlı Dönemi) Bir şeyi iyice idrak eylemek
- MEŞ'UR
- (Osmanlı Dönemi) Tanımak
- MEŞ'URAT
- (Osmanlı Dönemi) (Meş'ur. C.) şuur hâlinde geçmiş şeyler
- meş'um
- (Osmanlı Dönemi) uğursuz, kötü
- meş
- Kanamayı durdurmak ya da bir irini boşaltmak için yaranın içine sokulan gazlı bez
- A'MEŞ
- (Osmanlı Dönemi) Tomlaç gözl
- A'MEŞ
- (Osmanlı Dönemi) Gözünün yaşı durmayıp akan