التركية - التركية
تعريف kelê في التركية التركية القاموس.
- KELE
- (Osmanlı Dönemi) f. Yanak
- kele
- Bağa, tosun
- kele
- Sürülmemiş tarla
- kele
- Boğa, tosun
- kele
- Büyük yün çilesi
- KELE'
- (Osmanlı Dönemi) Kir
- KELE'
- (Osmanlı Dönemi) Ayakta olan yarıklar
- ME'KELE
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Meâkil) Yenilecek, eklolunacak şey