التركية - الإنجليزية
تعريف eşşek في التركية الإنجليزية القاموس.
- donkey
- A fool
- A small auxiliary engine, also called donkey engine
- A stubborn person
- domestic beast of burden descended from the African wild ass; patient but stubborn
- A stupid or obstinate fellow; an ass
- emphasis For donkey's years means for a very long time. I've been a vegetarian for donkey's years. = ages. or burro Descendant of the African wild ass that has been used as a beast of burden since 4000 BC. The average donkey stands about 40 in. (100 cm) high at the shoulder, but breeds range from 24 to 66 in. (61-168 cm). Coats range from white to gray or black, usually with a dark stripe from mane to tail and a crosswise stripe on the shoulders. The mane is short and upright, and the tail has long hairs only at the end. The very long ears are dark at the base and tip. Donkeys are surefooted and can carry heavy loads over rough terrain. See also mule
- A donkey is an animal which is like a horse but which is smaller and has longer ears. = ass
- A domestic animal, Equus asinus, similar to a horse
- the symbol of the Democratic Party; introduced in cartoons by Thomas Nast in 1874
- An ass; or (less frequently) a mule
- {i} ass, domesticated animal related to the horse (commonly used as a beast of burden)
- eşek
- donkey
A two-legged donkey can become general and remain a donkey.
-İki bacaklı bir eşek general olabilir ve bir eşek kalabilir.
Horses are different from donkeys.
-Atlar eşeklerden farklıdır.
- eşek
- asses
- eşek
- ass
I worked my ass off on that project.
-O proje üzerinde eşek gibi çalıştım.
- eşek
- burro
- eşek
- asinine
- eşek
- bour
- eşek
- Neddy
- eşek
- donkey, ass
- eşek
- donkey, ass; ass, lout, bour; (at) nag
- eşek
- cabbagehead
- eşek
- (Tabiat Doğa) (hayvan, Fam: atgiller) [syn.: eşek, merkep] donkey
- eşek
- moke
- eşek
- (Konuşma Dili) ass, donkey, nitwit
- eşek
- dicky
- eşek
- dickey
- eşek
- lout
المصطلحات ذات الصلة
التركية - التركية
تعريف eşşek في التركية التركية القاموس.
- Eşek
- açada
- Eşek
- marsıvan
- Eşek
- merkepgolik
- Eşek
- çoço
- Eşek
- merkep
- Eşek
- har
- Eşek
- karakaçan
- Eşek
- uzun kulaklı
- Eşek
- (Osmanlı Dönemi) MERKEB
- Eşek
- kölük
- eşek
- Duvar örmek, sıva yapmak gibi işlerde kullanılan dört ayaklı sehpa
- eşek
- Atgillerden, uzun kulaklı binek ve hizmet hayvam, merkep, karakaçan (Equus asinus)
- eşek
- Atgillerden, uzun kulaklı binek ve hizmet hayvanı, merkep, karakaçan (Equus asinus)
- eşek
- Odun kesmek için kullanılan üç veya dört ayaklı sehpa
- eşek
- Zoolojide, Eguus asinus olarak tanımlanan, atgillerden, binek ve hizmet hayvanı
- eşek
- Odun kesmede kullanılan, çapraz çakılmış odunlardan yapılmış araç
- eşek
- Kaba, yeteneksiz, inatçı kimse