الإنجليزية - التركية
تعريف called off في الإنجليزية التركية القاموس.
- call off
- iptal etmek
Biz toplantıyı iptal etmek zorundayız.
-We have to call off the meeting.
Ne yazık ki, oyunu iptal etmek zorunda bırakıldık, ki bunu dört gözle bekliyorduk.
-To our regret, we were obliged to call off the game, which we had been looking forward to.
- call off
- {f} son vermek
- call off
- {f} sona erdirmek
- call off
- {f} feshetmek
- call off
- durdurmak
- call off
- (Dilbilim) durma emri vermek
- call off
- (Dilbilim) saldırıdan vazgeçirmek
- call off
- (Dilbilim) askıya almak
- call off
- (Dilbilim) saldırma emrini geri almak
- call off
- yüksek sesle okumak
- call off
- (Dilbilim) durmak
- call off
- söylemek
- call off
- (Askeri) numara say! komutu
- call off
- durdur
- call off
- uzak tutmak
- call off
- geri çağırmak
- call off
- (Askeri) NUMARA SAY: Bir silah veya cihaz mürettebatının yüksek sesle numaralarını saymaları veya görevlerini bildirmeleri
- call off
- {f} listeden yüksek sesle okumak
- call off
- (Fiili Deyim ) 1- iptal etmek , ertelemek , durdurmak 2- geri çağırmak 3- başka yöne çevirmek , saptırmak
- call off
- {f} yasaklamak
- call off
- -i iptal etmek
- call off
- {f} sınırlamak
المصطلحات ذات الصلة
الإنجليزية - الإنجليزية
تعريف called off في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- Simple past tense and past participle of call off
- call off
- To recall; to cancel or call a halt to
The police called off the search for the missing boy.
- call off
- give the calls (to the dancers) for a square dance
- call off
- {f} cancel an event; cancel a meeting or appointment; postpone indefinitely; order a dog to stop attacking a person; order a person to stop attacking another person
- call off
- If you call off an event that has been planned, you cancel it. He has called off the trip The union threatened a strike but called it off at the last minute
- call off
- postpone indefinitely or annul something that was scheduled; "Call off the engagement"; "cancel the dinner party"
المصطلحات ذات الصلة
called off
التركية النطق
kôld ôfالنطق
/ˈkôld ˈôf/ /ˈkɔːld ˈɔːf/
علم أصول الكلمات
[ 'kol ] (verb.) before 12th century. Middle English, from Old Norse kalla; akin to Old English hildecalla battle herald, Old High German kallOn to talk loudly, Old Church Slavonic glasu voice.Resimler
السابق
المفضلات