الواصلة
in·ter·lo·cu·torالتركية النطق
întırläkyıtırالنطق
/ˌəntərˈläkyətər/ /ˌɪntɜrˈlɑːkjətɜr/
علم أصول الكلمات
[ "in-t&r-'lä-ky&-t ] (noun.) 1514. A noun-form of Latin interloquor (“speak between, issue an interlocutory decree”), from inter- + loquor (“speak”).