تعريف to make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss في الإنجليزية التركية القاموس.
- dispute
- {f} çekişmek
- dispute
- tartışmak
- dispute
- {i} tartışma
Tartışma sonunda halledildi.
-The dispute was finally settled.
Sendika tartışma için hükümetten arabuluculuk istedi.
-The union has asked for the mediation of the government in the dispute.
- dispute
- çekişme
- dispute
- {i} ihtilaf
İki ülke bu ihtilaf üzerine politik bir anlaşmaya vardı.
-The two countries came to a political settlement over this dispute.
Leyla bir tedarikçiyle olan acı bir hukuki ihtilaf sonrasında şirketini kaybetti.
-Layla lost her company after a bitter legal dispute with a supplier.
- dispute
- cedel
- dispute
- karşı gelmek
- dispute
- sürtüşmek
- dispute
- kavga
- dispute
- uyuşmazlık
- dispute
- anlaşmazlık
Ülkeler barışçıl amaçlarla anlaşmazlıkları çözmekle ilgileniyorlardı.
-The countries concerned settled the dispute by peaceful means.
Onun sonunda konuşma sanatı ve mantık ile ilgili , Socrates metodunda herhangi bir anlaşmazlık örneği ile biten ikincisinin sonunda iki küçük skeç vardı.
-The end of which there were two little sketches of rhetoric and logic, the latter finishing with a specimen of a dispute in the Socratic method.
- dispute
- karşı çıkmak
- dispute
- (Askeri) TARTIŞMA, MÜCADELE, ANLAŞMAZLIK
- dispute
- {i} tartışma, münakaşa
- dispute
- bir şeyin doğruluğundan şüphe etmek
- dispute
- {f} şüphe etmek
- dispute
- {f} itiraz etmek
المصطلحات ذات الصلة
تعريف to make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- dispute