التركية - التركية
تعريف teb'an في التركية التركية القاموس.
- (Osmanlı Dönemi) Bir şeyin arkasından gitmek ve ona tabi olmak
- TEB
- (Osmanlı Dönemi) f. Hararet
- TEB
- (Osmanlı Dönemi) Tıb: Sıtma
- TEB'İD
- (Hukuk) Kovma, uzaklaştırma
- TEB'İD
- (Osmanlı Dönemi) Uzaklaştırma. Bir yerden bir yere sürme, kovma
- TEB'İZ
- (Osmanlı Dönemi) Bölmek. Bölük bölük etmek. Bir kısma ait etmek
- teb
- Sıcaklık, hararet
- teb
- Mısır'da tarihi bir kent
- teb
- Sıtma
- teb
- Eski Mısır imparatorluğu'nun en parlak dönemindeki başkenti
- teb'id
- (Osmanlı Dönemi) uzaklaştırma, huzurdan kovma
- teb'iz
- (Osmanlı Dönemi) bölmek, bölük bölük etmek, bir kısma âit etmek