التركية - الإنجليزية
تعريف cemaat في التركية الإنجليزية القاموس.
- community
Layla was a pillar of the community.
-Leyla cemaatin bir direğiydi.
Sami was a pillar in the community.
-Sami cemaatte önemli bir kişiydi.
- congregation
Sami was a member of the congregation.
-Sami dinsel bir cemaat üyesiydi.
We have a congregation with terrific people.
-Müthiş insanları olan bir cemaatimiz var.
- crowd
- boodle
- caboodle
- sect
- troop
- flock
- parish
- congregation, community
- fold
- communion
- congregation; assembly
- fellowship
- ecclesia
- posse
- {i} church
- meeting
- cemaat ile ilgili
- congregational
- cemaat ile okunan dua
- liturgy
- cemaat sistemi
- parochialism
- topluluk, cemaat
- communities, communities
- cümbür cemaat
- the whole caboodle
- cümbür cemaat
- the whole kit and caboodle, the whole push: Cümbür cemaat geldiler. The whole push of them came
- cümbür cemaat
- the whole lot, the whole caboodle
- hristiyanlıkla ilgili cemaat
- church
- imam osurursa, cemaat sıçar
- (Atasözü) If a leader makes a small mistake, his followers will then make big mistakes
- koro ile cemaat arasındaki bölme
- rood screen
- koro ile cemaat arasındaki kemer
- rood arch
- mihrap ile cemaat arasındaki paravana
- altar screen
- safı cemaat line of worshipers
- (in a mosque)
- son cemaat yeri
- narthex
المصطلحات ذات الصلة
التركية - التركية
تعريف cemaat في التركية التركية القاموس.
- Bir imama uyup namaz kılan kişiler. İnsan kalabalığı, topluluk: "Sonra, dağılmayan, etrafını saran cemaate dönüyor."- T. Buğra
- (Osmanlı Dönemi) Aralarındaki münasebetleri din, örf ve âdetlere göre tanzim eden, akrabalık, komşuluk, hemşehrilik gibi rabıtalarla birbirine bağlı insan topluluğu CEMAAT-İ ÇİLİNGİRÂN-I HÂS Tar: Saraydaki çilingirlik işlerini yapmakla muvazzaf sanatkârlar zümresi
- Bir dinden veya bir soydan olanların topluluğu: "Önde Rum patriği, arkada bütün cemaatlerin patrikleri, hepsi sırma esvaplı ve altın taçlı, sopalarını taşa vurarak mezarın etrafını tavaf ettiler."- F. R. Atay
- (Osmanlı Dönemi) Topluluk. Bir yere toplanmış insanlar. Takım, bölük
- (Osmanlı Dönemi) Fık: Bir imama uyup namaz kılan müslümanların heyeti. Bir mezhebe tâbi bir heyet teşkil eden ahali
- (Osmanlı Dönemi) topluluk
- İnsan kalabalığı, topluluk
- Bir dinden veya bir soydan olanların topluluğu
- Bir imama uyup namaz kılan kişiler
- insan kalabalığı
- (Osmanlı Dönemi) İDDET
- (Osmanlı Dönemi) ÂLEM
- (Osmanlı Dönemi) HİZB
- algu
- (Osmanlı Dönemi) NEAME
- (Osmanlı Dönemi) FUSTAT
- (Osmanlı Dönemi) ZEMZEME
- (Osmanlı Dönemi) FÜSAT
- (Osmanlı Dönemi) BERİM
- (Osmanlı Dönemi) DABR
- (Osmanlı Dönemi) DEYLEM
- Cemaatler
- (Osmanlı Dönemi) A'NÂ
- Cemâatler
- (Osmanlı Dönemi) HUDUD
- cumhur cemaat
- Cümbür cemaat
- cümbür cemaat
- Toplu olarak, hepsi birden, cumhur cemaat