تعريف battle, combat, fight, struggle; be in a state of war في الإنجليزية التركية القاموس.
- war
- {i} harp
O, Amerika'nın Deniz Harp Okulunun başkanıydı.
- He was head of America's Naval War College.
- war
- savaş
O, 1941'de, savaş patlak verdiğinde Avrupa'dan evine döndü.
- He returned home from Europe in 1941, when the war broke out.
Oğlumuz savaşta öldü.
- Our son died during the war.
- war
- mücadele
Eisenhower, savaşı sona erdirmek için mücadele etti.
- Eisenhower had campaigned to end the war.
Sonuna kadar mücadeleye devam edilecekti.
- The war would be fought to the end.
- war
- savaşmak
Savaşmak istiyorsa bir savaşı var.
- If she wants a war, she's got a war.
Büyük bir savaşçı güç yayar. O ölümüne savaşmak zorunda değildir.
- A great warrior radiates strength. He doesn't have to fight to the death.
- war
- kavga
- war
- {i} savaş, harp, muharebe
- war
- {f} düşman olmak
- war
- {f} (ile) savaşmak, mücadele etmek
- war
- (Askeri) HARP: İki veya daha çok muhasım kuvvet arasında yapılan ve birbirlerine siyasi emellerini kabul ettirme maksadı güden silahlı çatışma
- war
- savaşım
- war
- {f} (against/with)
- war
- muharebe etmek
- war
- {i} uğraşma
- war
- war crime savaş suçu
- war
- çatışma
İslam ve batı arasındaki ilişki yüzyıllar süren birliktelik ve ortak çalışma fakat aynı zamanda çatışma ve din savaşları içermektedir.
- The relationship between Islam and the West includes centuries of co-existence and cooperation, but also conflict and religious wars.
Birinci Dünya Savaşı bölgesel bir çatışma olarak başlamış ve tarihin en kötü insanlık felaketlerinden biri olmuştur.
- The First World War began as a regional conflict and become one of history's worst humanitarian catastrophes.
- war
- war cloud savaş bulutu
- war
- harp etmek
