annoyer

listen to the pronunciation of annoyer
İngilizce - Türkçe
sinirlendiren şey
annoy
rahatsız etmek

Seni rahatsız etmek istemedim. - I didn't want to annoy you.

Tom bunu sadece Mary'yi rahatsız etmek için yapıyor. - Tom is doing that just to annoy Mary.

annoy
{f} kızdırmak

O onu sadece onu kızdırmak için yapıyor. - She is doing that only to annoy him.

Facebook her zaman promotörleri kızdırmak için bir yol bulur. - Facebook always finds a way to annoy promoters.

annoy
sinirlendirmek
annoy
can sıkmak
annoy
{f} canını sıkmak
annoy
sinirini bozmak
annoy
gıcık etmek
annoy
taciz etmek
annoy
sataşmak
annoy
huzursuz etmek
annoy
sinir etmek
annoy
sinir bozmak
annoy
sıkıntı vermek
annoy
acılaştırmak
annoy
dalına basmak
annoy
can sıkıcı

Gerçekten can sıkıcısın. - You are really annoying.

Arkadaşlarım her zaman benim sakin olduğumu söyler fakat ailem her zaman can sıkıcı olduğumu söyler. - My friends always say I'm too calm, but my family always says I'm too annoying.

annoy
sırnaşmak
annoy
izaç etmek
annoy
rahatsızlık
annoy
sinirlendir

Onun konuşma şekli beni sinirlendiriyor. - His way of speaking annoys me.

Çocuk soruları ile onu sinirlendirmişti. - The child annoyed her with questions.

annoy
üzüntü
annoy
annoying sinirlendirici
annoy
annoyance sıkıntı
annoy
rahatsızlık vermek
annoy
usandırmak
annoy
rahatını bozmak
annoy
sinirine dokunmak
annoy
sıkmak

O bütün gün canımı sıkmaktan başka bir şey yapmaz. - She does nothing but annoy me all day long.

Canımı sıkmak için hataları kasıtlı olarak yaptı. - He made mistakes on purpose to annoy me.

annoy
rahatını kaçırmak
annoy
başını ağrıtmak
annoy
huylandırmak
annoy
kızdır

Tom, Meri'yi kızdırmayı seviyor. - Tom loves to annoy Mary.

Tom Mary'yi kızdırıyor. - Tom is annoying Mary.

annoy
uğraştırmak
annoy
baş ağrıtmak
İngilizce - İngilizce
{n} one who annoys, one who injures
someone given to teasing (as by mocking or stirring curiosity)
{i} one who irritates, harasser
One who, or that which, annoys
One who annoys
annoy
To do something to upset or anger someone; to be troublesome

Connie liked to annoy her brother by using him as a leg rest.

annoy
That which causes such a feeling

The home far and away, the distance where lives joy, / The cure, at once and ever, of world and world's annoy .

annoy
To disturb or irritate, especially by continued or repeated acts; to bother with unpleasant deeds

Marc loved his sister, but when she annoyed him he wanted to switch her off.

annoy
To molest; to harm; to injure
annoy
{v} to incommode, injure by continued or repeated acts
annoy
{n} injury, jurt, molestation
annoy
A feeling of discomfort or vexation caused by what one dislikes; also, whatever causes such a feeling; as, to work annoy
An annoyer
noyer
An annoyer
noier
Annoy
cause annoyance in; disturb, especially by minor irritations; "Mosquitoes buzzing in my ear really bothers me"; "It irritates me that she never closes the door after she leaves"
annoy
{f} bother, harass, irritate
annoy
To disturb or irritate, especially by continued or repeated acts; to tease; to ruffle in mind; to vex; as, I was annoyed by his remarks
annoy
A feeling of discomfort or vexation caused by what one dislikes
annoy
To molest, incommode, or harm; as, to annoy an army by impeding its march, or by a cannonade
annoy
If someone or something annoys you, it makes you fairly angry and impatient. Try making a note of the things which annoy you It annoyed me that I didn't have time to do more reading It just annoyed me to hear him going on. see also annoyed, annoying = irritate. to make someone feel slightly angry and unhappy about something = irritate (enuier, from inodiare, from odium; ODIOUS)
annoyer

    Heceleme

    an·noy·er

    Telaffuz

    Etimoloji

    [ &-'noi ] (verb.) 13th century. Middle English anoien, from Middle French enuier, from Late Latin inodiare to make loathsome, from Latin in + odium hatred; more at ODIUM.